Columnistje spelen

Vanaf het moment dat Barry, onze vorige hoofdredacteur, me vroeg een column te schrijven voor dit fijne koimagazine kruip ik vier keer per jaar in de huid van de hedendaagse koihobbyist. De hobbyist die de moeite nog neemt om informatie via een fysiek stuk papier tot zich te nemen om precies te zijn. Ik vrees tot mijn grote spijt een uitstervend soort. Maar dat geheel terzijde. Want juist deze selecte groep behoort tot de laatste der Mohikanen. Het zijn de echte verslaafden die álles, maar dan ook álles, in zich opnemen. Voor hen kriebel ik met mijn koipen graag over wat me bezighoudt, wat me stoort en wat me raakt. Is dat altijd zo eenvoudig? Natuurlijk niet! Niets komt vanzelf. Zelfs de column niet. Inspiratie ontbreekt wel eens. En soms voel ik de angst iemand té hard te raken. Hart en hoofd zijn nog wel eens in conflict met elkaar. Toch is het fijn om via deze column mijn hart te luchten. De vrijheid om, zonder enige belangenverstrengeling, los te kunnen gaan over welk onderwerp dan ook voelt fantastisch. Artistieke vrijheid of zoiets. Totaal anders is het als er redactionele stukken van mijn hand verlangd worden. Drogere stof zonder gevoel. Kille feiten. Informatie overdragen. Dat is aan mij een stuk minder besteedt. Mij ontbeert het vermogen mijn gevoel in deze lappen tekst te uiten zonder dat het té subjectief wordt. Uren besteed ik dan aan het herlezen, herschrijven en boetseren van mijn teksten. Om vervolgens te concluderen dat ik alles in de prullenbak gooi en opnieuw begin.

In de column spreekt mijn koihart. Redactioneel spreekt mijn koihoofd. Ik prefereer het eerste! U ook? Mailt u me dan eens waarover ik mijn volgende column mag schrijven! Maar pas op....ik neem geen blad voor de mond. Tot mails! arie@oosterhoutkoi.nl