Het gevoel
Over smaak in de koihobby valt te twisten. Sterker nog. Over smaak moet je blijven twisten. En dat doen we dan ook intensief op facebook of via de geijkte forums die onze hobby rijk . Heerlijk en gezond!
Het koigevoel daarentegen is van een andere orde; van een ander kaliber. Want leg je gevoel eens uit aan een ander. Het is ondoenlijk. Niet met woorden te beschrijven. Pogingen tot uitleg stranden haast altijd in cliché of raken voor toehoorders kant noch wal. Het gevoel is van jezelf en uniek. En maar goed ook!
Vol zelfvertrouwen én overtuigd van mijn uitstekende uitdrukkingvaardigheid als debuterend columnist ga ik hier, wellicht tegen beter weten in, toch eens op zoek naar mijn koigevoel. Ik leid u in een paar alinea’s rond in de spelonken van mijn koiziel. Een gevoel dat nog dagelijks grotere en sterkere vormen aanneemt.
Welhaast doordrenkt van autistische trekjes tracht ik elk vrij uur te besteden aan koi. In mijn geval niet zozeer de techniek. Dat wordt door anderen wel uitgevonden. Kille vraagstukken waar de knappe koppen al bijna uit zijn raken me niet. Die steenkoude kennis jat ik gewoon.
Nee, mijn gevoel zit hem in de edele koi zelf. Dat levende spul. Is dat beni niet wat te diep? Wat is de groeipotentie van mijn nieuwste oogappel? Komt dat sashi ooit nog goed? Vaak ga ik nog wat dieper. Hoe zou de koi zich voelen? Voelt ze überhaupt? En wat voelt ze zeker niet? Hoe smaakt het eten? Slaat de verveling niet snel toe in mijn betonnen bak?
Het wordt nog gekker als ik me op de diverse koifora begeef. Elk koi-onderwerp heeft wel haar eigen Don Quichot. Intrigerend en fascinerend. Wat drijft de eenzame strijder die zweert bij bloedlijnkennis? Waarom houdt hij zo stevig vast aan zijn overtuiging terwijl de massa toch spreekt over kweeklijnen? Is het zijn onzekerheid? Of weet hij iets dat ik niet weet? Dat laatste is dan weer mijn onzekerheid. Zo ook over de volhardende dealer die zweert bij Momotaro..of juist bij Sakai. Waarom is die ene kweker heilig? Of waarom juist die andere? Prachtige gevoelszaken die niet uit te leggen zijn. We, ik voorop, maken keuzes en zoeken houvast op basis van gevoel. Het levende wezen koi kent immers nog zoveel geheimen.
Mijn gevoel zit hem in een oerinstinct dat zich afspeelt tussen mens en vis. Die hiërarchie geeft me een goed gevoel; Ik als beschermheer en eigenaar van een stel prachtige diamanten. Diamanten waar ik nog maar een fractie van weet. Al de rest blijft zweven en houd me eindeloos bezig. Een heerlijk tijdverdrijf. Laat het allemaal maar heerlijk zweven! Houd mijn dromen en passie levend door me slechts af en toe een puzzelstukje prijs te geven! Tegen de tijd dat ik in mijn beste pak aan schiet hoeft de puzzel pas af te zijn. Ik schat dus nog een jaar of 50…..