Ik ga op reis en ik neem mee

Een stapel vol verwachtingen! U leest het goed; het land van de reizende zon gaat mij een deel van haar koigeheimen prijsgeven. Tenminste, ik ga daar gedurende 8 dagen mijn best voor doen. Sinds de koipassie een jaar of 8 geleden toesloeg houden de Japanse kwekers en hun intrinsieke drijfveren me bezig. Er wordt veel geschreven en beweerd over de Japanse kwekers. Grofweg bespeur ik twee stromingen; de goedgelovige romantici tegenover de nuchtere analytici.

De goedgelovigen prijzen de tradities, ambachtelijkheid, trots en discipline van de kwekers. De heren zouden beschikken over een mentaliteit waar wij westerlingen nog iets van zouden kunnen leren. De liefde voor de edele koi is de basis van hun kwekersbestaan en de centjes zijn van ondergeschikt belang. Bij vlagen riekt de schrijverij van deze romantici naar een zekere mate van verafgoding.

De nuchteren vergelijken de kwekers met een oer-Hollandse boer. Een gezond zakelijk instinct in combinatie met hard werken om brood op de plank te krijgen. Niet meer niet minder. Toevallig is men in de koikwekerij terecht gekomen omdat hun voorvaderen als rijstboer de touwtjes niet aan elkaar konden knopen. Nu lachen ze in hun vuistje als er weer een vliegtuig landt met rijke Aziaten of iets minder rijke Europeanen die grof hun beurs trekken. Handel staat op 1. Koi staan op 2. Daarbij wordt ook nog weleens de oprechtheid van de heren in twijfel getrokken. Want het is toch wel heel opvallend dat zeer regelmatig ‘als zekere vrouwen’ verkochte koi later man blijken te zijn….toch?

Persoonlijk wordt ik op en neer geslingerd tussen de twee stromingen. Enerzijds geloof ik in de hardwerkende mannen die vol passie hun koi tot ware pareltjes ontwikkelen. Anderzijds neig ik sterk naar de nuchteren. De keiharde zakelijke signalen bereiken mij iets te vaak….marktwerking is in de koiwereld aan de orde van de dag. Niet voor niets dat de rijke Aziaten er steevast met de beste vissen vandoor gaan.

Voor de volgende column is het natuurlijk het eerlijkst als ik me volledig achter één stroming schaar. Dat doe ik dan ook door de volgende stelling te gaan onderzoeken in het land van de reizende zon: ‘Koikwekers zijn slimme en sluwe zakenlui die zoveel mogelijk centjes willen verdienen. De koi is hierin slechts een product en zeker geen edel dier zoals de goedgelovigen ons willen laten geloven’.

Wordt vervolgd ;-)