The Godfather en andere helden…

Augustus 2014. Zaterdagochtend vroeg. Een nacht met regen, storm en wind bevestigde in de afgelopen uren met kracht dat ook deze zomer onze verlangens heeft doen aanwakkeren. Verlangens naar een lange hete zomer die onze koi naar ongekende schoonheid zal brengen.

Bennie koolmees, mijn koivriend door weer en wind, staat me al op te wachten. Samen gaan we snel op weg naar onze eerste stop bij the Godfather. Het stortregent. De ruitenwissers werken zich te pleuris. De bourgondische vader van onze club heeft de koffie, inclusief een warm worstenbroodje klaarstaan. Tenminste, dit wordt beweerd in onze groepsapp. Hij verwacht ons, en nog een 16-tal gepassioneerde koifreaks, om zijn paleistuin te showen. Eerst komen wij zijn vrouw tegen. Een verschijning die zeker zo schoon is als zijn paleistuin, maar dit geheel terzijde. Of het aan haar lag dat op dat moment de zon ging schijnen laat ik in het midden maar het heeft er alle schijn van. Trots, nee apetrots, nam the Godfather ons mee door zijn koileven en zijn huidige koibestand. Herkenbare anekdotes van filteraanpassingen, teveel vissen en verkeerde vijvervormen kwamen aan de orde. Inmiddels is zijn koifaciliteit behoorlijk geperfectioneerd en geoptimaliseerd. De passie bij de godfather droop uit zijn vingertoppen en zijn ogen spraken koi. Een geweldig begin van de dag.

Snel met vrindje Koolmees naar huis want het clubje freaks komt zo op bezoek bij mij. Vol overgave wat vissen gebowld, besproken en bewonderd. Tips over de wond aan mijn shiro, de showwaardigheid van de kage showa en de achterblijvende groei van de peperdure kohaku van Sakai passeerden de revue. Wat was ik in mijn element. Een onbetaalbaar uurtje.

De lunch bij de benjamin van de club schreeuwt nu om aandacht. De benjamin is onze gids van de dag. We noemen hem ook wel Pietertje. Hij heeft samen met pa en ma van den Hoogeband een heerlijke lunch verzorgd. Onder het genot van teveel broodjes kroket en frikandel bewonder ik de eenvoud en doeltreffendheid waarmee Pietertje een geweldige koivijver heeft gebouwd. Pietertje is nog bezig met het aanpassen en upgraden van zijn koibestand naar zijn wensen én portemonnee. Desondanks toont hij een paar koisenioren die de tand des tijds geweldig hebben doorstaan. De forse kujaku staat me nog het meeste bij. Een overjarige vis met de frisheid van een sansai!! Maar ook de duurste vis uit de vijver die Pietertje niet heeft gebracht wat iedereen ervan verwachtte. Om kort te gaan; showa wordt shiro. Een zware tegenvaller.

Tot slot wacht de Directeur. De Directeur is de enige in de groep die deze naam mag dragen. Hij heeft een enorme schat aan koikennis ontwikkeld en kan hierover eindeloos verhalen en doceren. In zijn tuin wordt een fabuleus staaltje trommelfilter gedemonstreerd en mag ik nog even genieten van een geweldige chagoi die de Directeur sinds vorig jaar van mij heeft overgenomen. De vitaliteit en ontwikkeling van deze vis waren de bevestiging dat onze Directeur ook een Directeur is.

In de avond gaan we onder het genot van een barbecue gezamenlijk de vissen meten die we in een groeiproject hebben geplaatst. Getracht wordt om aan de late tossai een geslacht te hangen. We slagen slechts ten dele. We weten wel dat vrindje koolmees de gelukkigste is met zijn vis. Een prachtige chagoi van Hirasawa waarvan we gezamenlijk de potentie beamen.

Na twaalf prachtige koiuren fluister ik onderweg naar huis vrindje Koolmees zachtjes toe; ‘Leve de koitour! Leve onze koivrienden!’

AE